چرا کانال های اسپیرال همیشه نسبت به کانال های چهارگوش برتری و محبوبیت دارند؟

در صنعت تهویه مطبوع، برتری و محبوبت کانال‌های اسپیرال نسبت به کانال‌های چهارگوش تنها به دلیل زیبایی ظاهری خاصشان نمی‌باشد. ولی باید بپرسیم چه تفاوت‌هایی بین کانال‌های اسپیرال و کانال‌های چهارگوش هست. چرا کانال‌های چهارگوش به سمت و سوی منسوخ شدن می‌روند؟

1-کانال های چهارگوش نشتی بالاتری دارند.

که از بزرگترین معایب این سیستم می‌باشد. در صورتی که کانال‌های اسپیرال دارای درزهای مارپیچ هوا بند بسیار خوبی می‌باشند.

از آنجایی که نشتی در سیستم‌های کانال‌کشی تاثیر زیادی در هزینه‌های گرمایش و سرمایش دارند، کانال‌های چهارگوش نسبت به کانال‌های اسپیرال نمی‌توانند انتخاب خوبی باشد.

نشتی در سیستم‌های کانال‌کشی می‌تواند بر راندمان انتقال هوا تاثیر مستقیمی داشته باشد. که این امر ضرورت استفاده از مواردی که باعث کاهش نشتی می‌شوند را به خوبی نشان می‌دهد.

 
2-کانال‌های چهارگوش در سراسر سیستم کانال‌کشی دارای افت فشارهای متفاوتی هستند که به معنای راندمان پایین‌تر و هزینه‌های بالاتر است.

چرخش و تغییر زاویه تند و تیز کانال‌های چهارگوش توسط زانویی‌ها، سه‌راهی‌ها و دیگر اتصالات، علاوه بر ایجاد افت فشار در سیستم باعث ایجاد توربولانس یا به عبارتی اغتشاش و نویزهای صوتی مزاحم در سیستم کانال‌کشی می‌شود. که خوشبختانه کانال‌های اسپیرال اجازه می‌دهد فشار هوا در طول سیستم کانال‌کشی مساوی شود و یک سیستم آرام‌تر و اقتصادی‌تر ایجاد کند.

   3-تمیز کردن

کانال‌های اسپیرال بسیار آسان‌تر و هزینه‌های کمتری نسبت به کانال‌های چهارگوش دارند.
    

4-سطح محیطی

 کانال‌های چهارگوش به طور قابل توجهی نسبت به کانال‌های اسپیرال سایز معادل خود بیشتر هست. که موجب اصطکاک بیشتر هوا در سیستم چهارگوش می‌شود و اتلاف انرژی و افت بیشتر هوایی رو ایجاد می‌کند.
در صورتی که سیستم‌های کانال‌کشی چهارگوش بر فرض محال اینکه کاملا دقیق اجرا شوند و افت فشاری نداشته باشند، بازهم به دلیل داشتن محیط بیشتر و سطح ورق مصرفی بیشتر جداره‌ها، سرمایش و گرمایش بیشتری با جداره‌ی کانال‌ها در ارتباط خواهند بود و همین امر باعث اتلاف انرژی بیشتری می‌شود.

-آیا بازهم به کانال‌های چهارگوش امیدوارید؟